vrijdag 16 december 2016

Stilte

Een kamer met niets
dan geluidloze beelden

de oude vrouw zwijgt
een onuitgesproken vraag
blijft liggen op haar lippen

de zwaarte van last
is aanwezig, meer niet
blijft staan op de laatste tik
van de stilgevallen klok

dan hoort zij muziek en voelt
hoe zij danst, haar lichaam soepel, licht,
overmoedig van jeugd

zij draagt haar wijde robe
schitterend als duizend sterren
en altijd zal zij blijven dansen
zolang zij de muziek kan horen


als het meisje vraagt of zij nog thee wil drinken
kijkt zij op maar heeft geen antwoord

buiten zwaait de lege schommel
heen en weer door de wind

het kind kijkt er naar en luistert
naar de roepende moeder

met dovemansoren

2 opmerkingen:

  1. Mooi! Ik zie er in gedachten een blik naar buiten bij, een zwart/wit-foto...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit is prachtig Marijke, dit gedicht komt helemaal binnen en mijn gevoel erbij maakt beelden in mijn hoofd, een nostalgische fijne sfeer ontstaat wanneer ik mijn hoofdfilm af laat draaien.
    Het voelt zo goed.
    Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen