Self-fulfilling Prophecy

Op een eerder log schreef ik al eens over bezieling, en over de behoefte bij mij om van een hogere macht antwoord te krijgen op vragen.
De pluraliteit en gecompliceerdheid van het leven van elke dag roepen meer vragen op dan antwoorden. Schrijf daar maar eens een inspirerend verhaal over met een duidelijke pointe. Want wat moet je kiezen? Er is zoveel dat het schrijven waard is. Je kunt schrijven over persoonlijke gebeurtenissen, maar ook je gedachtenspinsels over alles zodanig verwoorden dat het voor de lezer interessant is om daar deelgenoot van te worden. Op het moment dat ik dit schrijf tuimelen beelden, herinneringen, gevoel bij de beelden en herinneringen door elkaar. Maar chaos is niet te beschrijven, althans bij mij niet.

Ik moet een keuze maken. Ik wil een antwoord op de vraag wat en hoe ik moet kiezen. Dan doe ik wat ik vaker doe: ik pak een boek uit mijn boekenkast die op armlengte afstand te pakken is vanuit mijn zitplaats achter de computer. Ik blader willekeurig zonder echt te kijken en laat dan het boek openvallen op een toevallige bladzijde en lees wat er staat:

Uit het boek: Zen En De Kunst Van Het Motoronderhoud:

Ze kon nog steeds niets bedenken om te schrijven en ze begreep niet waarom ze, wanneer ze niets kon bedenken over heel Bozeman, wel iets zou moeten kunnen schrijven over één straat.
Hij was woedend. “Je kijkt niet!” zei hij. Voor ieder feit bestaat er een oneindig aantal hypothesen. Hoe meer je kijkt des te meer zie je. Beperk je tot de gevel van één huis in de hoofdstraat van Bozeman. De Opera. Begin met de steen linksboven…"


Ik ga mij nu concentreren op de eerste steen van mijn volgende column, of gedicht…


Eerder gepubliceerd op Zonzijde weblog