Voor Sylvia

In de ochtend zie ik

wat in de avond verviel

in nieuw licht

ik lijst het in, dit beeld

om het bij mij te houden

te kunnen blijven zien

maar het verandert

naarmate de dag vordert

het licht vervaagt

in de middag bevrijd ik het beeld

uit de krappe omheining

laat het gaan in oneindigheid

Als de avond valt

wacht ik op een terugkeer

tot de ochtend het mij brengt