Te
leven als een beek
in grillig land
in grillig land
ogenschijnlijk
stromend
met een streven
kalm, kabbelend,
in elke bocht
een nieuwe kijk
soms schijnbaar statisch
- de spiegel glad en glanzend -
rustend op meanderbanken
met een streven
kalm, kabbelend,
in elke bocht
een nieuwe kijk
soms schijnbaar statisch
- de spiegel glad en glanzend -
rustend op meanderbanken
dan
weer bruisend, woelig
van frisse overmoed
van frisse overmoed
langs
steile oevers
-
waar ijsvogels nestelen -
naar een onzichtbare einder
naar een onzichtbare einder
in een eindeloze tijd
Eerder gepubliceerd op Zonzijde weblog
Ik vinnum nog steeds mooi, en misschien nu nog wel mooier...
BeantwoordenVerwijderenWeidse, onmetelijke beelden van tijdloze oneindigheid roept dit gedicht in me op.
BeantwoordenVerwijderenEn "meander" vind ik een pracht van een woord.
;-)
Deze swingt uit de bocht...
BeantwoordenVerwijderenZo 'gedrukt' is het ook fijn te lezen....
Heel mooi Marijke ~ ~ ~
x
mooi om terug te lezen.....
BeantwoordenVerwijderenDeze blijft altijd kabbelen....
BeantwoordenVerwijderenZo voel ik het ook Annette, daarom plaats ik hem telkens weer..
BeantwoordenVerwijderenZo voel ik het ook Annette, daarom plaats ik hem telkens weer..
BeantwoordenVerwijderen